LO QUE NUNCA DEBIO OCURRIR
[ Mi modesto homenaje al MC Rafael Martínez Molina (q.e.p.d.) ]
En su plena madurez, física e intelectual, le quedaba aún tanto camino por andar, tantos proyectos, personales y profesionales , que ver materializados, incluso el poner en práctica ese nuevo repertorio de aperturas que estaba preparando con ilusión. Pero no pudo ser, se cruzó en su camino un sino implacable, al que afrontó con admirable entereza, que vendría a truncar todas sus esperanzas. Su reconocido estilo de jugador agresivo, luchador y de inagotables recursos, no encontró la variante salvadora ante la macabra tela de araña urdida por ese inmisericorde rival llamado Muerte.
Rafa, con blancas, quedó profundamente sorprendido. La respuesta de su adversario llevaba el sello inconfundible de lo misterioso e inapelable. Y abandonó con su habitual elegancia.
“Tu corazón era tan grande que este mundo se le hizo pequeño y ahora se queda, el de los que te conocimos, roto en mil pedazos.
En esta hora, la menos deseada, la hora de decirte adiós, solo atisbo a mascullar una palabra: GRACIAS, gracias por todos esos años en los que me obsequiaste con tu incondicional amistad.”
¡Te echaré de menos, Maestro.!
Xavier Sánchez Riera..
P.D. Estoy seguro de que ahora estarás jugando unas rápidas con tu ídolo, Bobby, y no me cabe duda que, con tu tenacidad, conseguirás sonsacarle alguna de sus variantes secretas para ponerla en práctica en el próximo Open del Cielo.
Querido amigo , desde el dolor te escribo estés donde
estés. Nos has dejado con el alma rota, luchaste como nadie contra un cruel
cancer, con dignidad, con tu habitual elegancia, desafiando al destino.¿ Te
acuerdas cuando te dije que esta partida la tenías que ganar? tú sabías que ibas
a perder pero aún así, luchaste titánicamente, con una entereza envidiable,
digna de un campeón. Nos has dado una lección de vida. Siempre te admiraré
por la tenacidad y energía que transmitían tus partidas, a veces buscabas la
jugada perfecta y te apurabas, pero luego eras uno de los mejores jugadores de
rápidas que he visto, de nivel de GM y no exagero. Me enseñaste a apreciar los
buenos libros de ajedrez , a encontrar la esencia del ajedrez en ellos, tu
preferías un buen libro y analizar rodeado de amigos que hacerlo con una
maquinita o programa, en el fondo eras un romántico del ajedrez, que destacaba
por un estilo agresivo,conceptual, lleno de recursos e imaginación, que
preparaba muy bien sus partidas, gran especialista en la pirc, un fenómeno como
estudioso del ajedrez. Amic Mestre, te voy a echar mucho de menos cuando
juguemos el campeonato por equipos y vea que después de tantos años jugar codo
con codo, preparando las partidas juntos , ya no estés a nuestro lado. Pero sé
que tu espíritu combatiente siempre permanecerá en nuestra alma de jugador y que
estarás allí mirando las partidas que luego analizarás estés donde estés y como
siempre encontrarás la mejor jugada.
Gracias Mestre por haberme enseñado muchas cosas, no sólo de ajedrez, si no de
la propia vida. Nunca te olvidaré. Un abrazo Mestre!
PD, Por cierto Mestre, seguro que eres capaz de ganarle una rápida a Bobby, como
dice Xavi, algún día ya me contarás. Descansa en paz.
Fdo. MC Sergi Gonzalez Vericat, amic i company de club.
Tenia 15 años cuando un compañero de instituto me llevo a una sala de ajedrez donde daban clases. Yo apenas sabia mover las piezas, y allí lo conocí, fue mi primer maestro, y mi amigo a lo largo de los años.
Realmente un modelo de sobre el que fijarse, no solo ajedrecísticamente sino personalmente, ya que era una persona muy querida por todos nosotros, siempre estaba de muy buen humor y era tremendamente optimista. Era muy fuerte y seguramente, de haber continuado estudiando mas duro hubiera llegado a nivel de GM o MI. No creo que exagere.
Alli donde estes, nunca te olvidaremos maestro.
F.X. Ruiz Manchón
El passat dia 28 de juny ens va deixar el Rafael
Martinez. Avui dijous dia 30 de juny la seva família i amics l´hem acompanyat en
aquest " fins aviat ". Els que hem tingut la sort de coneixe´l i compartir amb
ell la nostra vida ens quedem inmensament tristos en arrivar aquest moment però
a la vegada ens sentim profundament afortunats per haver gaudit d´una persona
extraordinària.
Mentrestant, seguirem el nostre camí amb el teu record al nostre cor fins que
ens tornem a trobar.
Et trobaré a faltar Rafa.
Ets el millor.
Josep Maria Vázquez Moreno
Esta tarde, junto con un nutridísimo grupo de personas, entre familiares, amigos y conocidos, hemos despedido en una ceremonia celebrada en la capilla del tanatorio de Mataró a nuestro amigo y compañero del club de ajedrez Cirera, el M.C. Rafa Martinez Molina.
Murió victima de una terrible enfermedad que no se supo detectar a tiempo y contra la que luchó con todas sus fuerzas.
Nunca olvidaré el primer encuentro cuando me recibió en el club de Ajedrez Amistat de Premiá de Mar, con una jovialidad, entusiasmo y optimismo envidiables. Yo había dejado el ajedrez hacia algún tiempo, pero no me costó trabajo volverme a conectar, pues el optimismo que irradiaba Rafa era contagioso.
No solo en el ajedrez sino en todas las facetas de la vida, fue desparramando ese optimismo, ese entusiasmo que nos animaba a todos, hacía muy agradable y entretenida cualquier tertulia, vermut, o partidas rápidas que compartiéramos.
Y de esta manera lo recuerdo siempre, incluso hasta en estos últimos meses, en que estaba afectado por la enfermedad, al margen de su espectacularidad como jugador de ajedrez, capaz de encontrar las jugadas más inverosímiles incluso en las posiciones más delicadas.
Por eso siempre te guardaremos en la memoria RAFA.
HASTA SIEMPRE, MAESTRO.
Carlos Santos Ramos.
Esta mañana me he levantado, y como cada día he ido a mi cocina y me he puesto a desayunar, cuando de pronto, he mirado mi teléfono móvil y he recibido un gran mazazo en forma de mensaje! Un gran compañero y amigo, al que poco tiempo he podido disfrutar, nos había dejado. Querido Rafa!, nunca olvidaré las partidas a rápidas que jugamos en Sant Esteve o en las Santas de Mataró o tus célebres frases mientras jugábamos dichas partidas. La verdad, es que por mucho que pueda escribir, no se expresar lo que en estos momentos siento! Estés donde estés, espero que sigas jugando al ajedrez como lo hacías!!! Descansa en paz compañero
Xevi Vilalta Vidal
Comentario de Viktor Moskalenko
Me queda solo añadir que Rafa también era un gran amigo mío.
Creo que era una persona importante que ayudaba bastante al desarrollo de ajedrez en Cataluña y incluso personalmente a mí y mi familia.
Hay muchas cosas de Rafa que recordaremos para toda la vida.
Siempre un caballero de verdad – un ejemplo para muchos.
Viktor Moskalenko y familia.
Com el Javi Ruiz, jo també vaig conèixer al Rafael Martínez
essent un adolescent que a penes sabia moure les peces quan vaig ingressar al
Club d'Escacs Amistat. Allí vam formar un grup adolescent d'estudiosos d'aquest
joc liderat per ell. Va connectar molt bé amb nosaltres. Era alegre i divertit i
no obstant, des d'aquest aparent permanent estat ociós, ens va saber transmetre
al temps la disciplina que requereix l'estudi. Les tardes nits que vaig passar
allí són inoblidables. Estudiàvem els llibres que ens recomenava, jugàvem hores
i hores i sempre apareixia el moment en que acabàvem tots reunits al voltant
d'ell i el tauler escoltant els seus ensenyaments, plens de creativitat,
recursos i optimisme. Un astre molt admirat. Per mí ha mort un Gran Mestre. El
meu Gran Mestre.
Gràcies Mestre. En pau descansis.
Andreu Meca Matamoros
Hola Rafa, hace unos días me enteré que habías fallecido y me quedé perplejo, llevaba tiempo que quería hacerte una visita al hospital, lo fui aplazando con la esperanza de que nos volveríamos a encontrar en el bar del casal para jugar unas rápidas, y ya no nos volvimos a ver.
Lo cierto es que nadie me avisó y no pude despedirme como me hubiera gustado.
Como dicen tus compañeros y amigos, yo también te recordaré como una persona entusiasta y elegante.
Descansa en paz amigo.
Jesús Roig Grau
Aunque tarde, quiero unirme en la despedida y homenaje, de los que han comentado la noticia del fallecimiento de Rafael Martínez (q.e.p.d.), un gran jugador de ajedrez y mejor persona. Los que le conocimos en el mundo del tablero, de los cuales también, hace unos años fuimos compañeros de equipo en el Campeonato de Catalunya por equipos y consocios del Club d’escacs Amistat de Premià de Mar, pudimos disfrutar de su carácter jovial y alegre, de su disposición a ayudar a los demás a mejorar su juego, o también si era menester de dar su enfoque sensato sobre situaciones de la vida. En la parte, que a mi me corresponde te doy las gracias, Rafa.
El maestro Rafael Martínez, para amigos y conocidos Rafa, se nos ha ido prematuramente a los 48 años de edad, de este valle de lagrimas. Hacía unos años que no le veía y dos de los amigos comunes, me dijeron que tenia esa enfermedad. Pero yo confiaba, que siendo el todavía joven, lo iba a superar y que le vería por Premià de Mar, como antaño. Por desgracia, no ha sido así y me despido, contando que nos puedas leer de algún modo los mensajes. Contando con la esperanza, que existe “el otro lado”, en el que nos debemos de ver familiares, amigos y conocidos, espero que estés bien, donde te hayan destinado.
Hasta siempre, maestro.
José García Argemí